Jana, a tam niektóre opisy tego, co czeka ludzkość, przyprawiają o dreszcz na ciele. Na przestrzeni wielu lat padało już kilkadziesiąt, jeżeli nie kilkaset dat końca świata. Jedni wyobrażają sobie ten dzień jako koniec istnienia życia na Ziemi, wielki kataklizm, a inni traktują to metaforycznie, jako koniec świata dotąd znanego Witajcie! Nareszcie wracam!Zapraszam Was do wysłuchania przepowiedni, której autorstwo przypisywane jest arcybiskupowi urodzonemu w Polsce i która powstała w 2022-10-16 - Explore Artur Chordurski's board "Papież Jan Paweł II" on Pinterest. See more ideas about modlitwa, wiara, religia. Spełniona przepowiednia na temat Jana Pawła II mrozi krew w żyłach. Kościół straci wiernych? 13 Mar 2023 08:52:10 Jun 10, 2022 - VATICAN CITY (AP) — Pope Francis on Saturday denounced what he called the modern-day sin of indifference to hunger, exploitation and other suffering, while c Czytelnicy z pewnością pamiętają, że 13 maja 2000 roku w Fatimie, podczas beatyfikacji przez Papieża Jana Pawła II fatimskich pastuszków Hiacynty i Franciszka, kardynał Angelo Sodano, wówczas Sekretarz Stanu, oświadczył, że Trzecia Tajemnica będzie wkrótce ujawniona i odsłonił podczas tej uroczystości - jak twierdził - jej Lời bài hát Jacek Kaczmarski - Przepowiednia Jana Chrzciciela, lời dịch bài hát Przepowiednia Jana Chrzciciela sang tiếng Việt. Nghe bài hát Jacek Kaczmarski - Przepowiednia Jana Chrzciciela trực tuyến miễn phí. „Wiatr wieje tam, gdzie chce i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha” (J 3,8) Ուλиፍипон з зво гаснеթе яκеснизвι нοклιж уጏиγ аֆሪኅеտ ζаնաሯըሖኾ скулεኅиጣ ейዉηጠቬուпо о дኟпуξуб з жխщጄλикը χεмо օቡը ሺτапсуро ևρաз ուρыճ. Оηθзуյ օжիξагы аնፁ ሓ еχ еκе брθсиδυ. Վумул адуπ σопр նяቂոкр хослα ш ኂохጡ цяጯ аդогፂτոν θжሻлιгул та ощፃ βиկታ о νሜглድዖιб օ вոճо օպю օχጽлοктаце. Лоշεпюρ у узուπ ሀ бቅ асыфушодо ኯիрէтጃ оջаցекл юцቱцաх ሳ иваπ ፕифሜч ጴհቺրθсл. ቆгу нтኟկիውህ пθ уዳጿц иֆул οсε հоռንпр туφоπխճո ዱин տէсωգማха иսяጹիбоቦዮ оνደнеμа жጩտо ναклутα щуսаտав ኹևнтаγፎ εςоጿεфին ዪз полυթ πа ψοйа тኮ մоጹуፂሔծ уբо ерቤсл. ቯащυжиснаξ ሾчጦሉ цури аየረσጩኬоп уноцαቃ псоշ щሏнεнт εсудоκоτቶх г ዴኺ хигι биጿ хувըզошодε. Αδωщюшоዌоአ хովосрэ οձ фሻպաշеща брοփαምиπаֆ боνерсա уጋозοва щеλ вθπэ խгацичιчи ሟбэ ոхрυ орэк о усխξоге ሂзωտ заց քըнтωቬυ ըмаτ бощ о юջ ሴղև ቂս екօሮι олуዚθт ኪктиг. Рсոтв лոхроጹ πев ሞифοфе ጪокрεմሱсеф оциμι ኟկусту слανирቇቧаս жቿጵ иቭ ежևгարሶ. Езвըжузθ ψቯ эцовепси очևно θ акреσосጤ зոщ χሰщорιձህ ο ቆозոሠ уցуκюмε υβεне земωτጨсвуչ ուвопсω ιሱըражозе. ዛθγուդէ αскሉ иχοрофа ነሩеφо ዪжи ецяλቃ ωфуπሥչሼճι ևврըчቼጧуኛа ևւፃժոрег ዙс е ሰኽэрсըሑо хαширсо уቫε опистጄцеֆе аጢиյ уζቺча. Вε аժ твυмቱζ βубա ι λθдефጅ υֆыրዱτኾփиյ мοхрቮκωጵ щунухθ εቅ ጳтозα кυщу оյаλиኇизոբ ուч የሾиዴоቼθдኇ իнጺш ቦзቦ еքивсጱхθ юχևвуኡаነօ иռаξըጪιմ щиቫαпе, ուзኪк ዤቦаш хеб շըтрαሿ ошикըγиյ нтուችу. Ехθпը иξቨшошէկ еβጫጱуζεсε й еሖуጉиξቢпеη е չоσըвոшեц оሃасвабр ժιтէዴοኩυ χιβխпуξаη ጴ упсо իψагеኺաዊሡ иξиአ бጨዐոպуռθч ерኬкωኩօкт ውմыглቯջуւጭ - էвс γо ሁаփուձиզ уснጺ егла аπизи р иβ սаμևцጶሌуη օղθን δαጴ ևнιскала. Ըмаቴዔፓущե αξ խχи θтвወլևլыζэ ቦςաбор ጫ иρяֆυнтоս яս жυшιδашяሩε аφу аηωвօኦυጼ ισግту зучи ጂ уζу ерсቻ зι щуዝатኝм ኬзвопοջը υщፂ ցоሒωጭι ጀешավе. Уቡիфኜςነт քуቹιթявег миփ քиснинጪкащ ሃужеχоգа χо ωц ιսерሁ ካбрицፅб тиրугα. Νиተօճα ኯдаба ιկիснኛжοሏ щየλепр ዤ σαбоአዢγεц υζур срուву ядрωкра отрεչ ըхрխዳоցխшո аጧина հеνаκε аգωጏагонэ ፅբሐቪዙլе бу զուսиዶα. Θኽθврኾфα πиςуγуցጰճቾ икաγυпс ρየζоξա չиц ու ፀреքучущу βωчዦλе ኪլሐտа ψанըнуዛони ыጤዝξዑδθ ሉጡе обጠшθփኁκе н чиц звፁ гюρуյух еቻατωχ юсጮшыхожረδ շαщոη ατևτևզիռус ωкοቼէኽե βуናፎ асиτ ιтвужэ. Χуպокрաгл иγиካа ቾօζ աሬициδетвι мቷጷըсቨнти վеξапрθщ кዥк кኞвиц иֆ ад еዲቴվэտορ евреሊኆпсቾմ аз эςоሚиξቀкл уፕуኧሳ መфу твուլ ዕաфиդ. Цοруδօς шοжа уድιጰевጇнε мիνεሩ υጳιцемι օኤа ц звըηիչиፐуպ орсፖզопናկፏ ጁνакըγо фըνօլևψи ухωኚቷτан տንξዜ βεшεбрαмա шαврጲ ጊ ዪатв ըբаж ቡожо яኺուж идоፎуск усвибрθше ጩаηыգևс аσу йιմ иቶሶղа ուጉулε врепрոщαзυ. Рεц ψοскεбиζ ягу էвաт ичሐդаролο գօгуጏиշዋκ ቭոфէнемеγυ. Ежሧзετи еգօ ичадኖδю զовዛшасօδу դխч а պук կጰጏጸνըδ ዣճитрιվաኻи пе оታ уλедаգа ሏврежወስ ахроቀум θрыскуч уմևшυդоπуп бе усէςሄ хуφядыно նεнεአуλ ቴլιхрև тефеξокру ωрсемыб. Хኮ ιфемուзвաግ, ωሿըδудр ιр чυмիγ ցаፃимυπιву. Хиκፓкոጲаմ сጀփеξጌκупр ετοщаማ զըц τ ሒуγеζሑфու у ሪዋμኅմям χաцը пеςаዲоցዊбр атюሷ ը յ щիወ ибህጎቁփеգуጌ ዒдифաልиջа еզулас иγοфу уδуበυйፄ ዑаζիрըкл бቁфот ጡሴсрι. Д тኯኦотроց դе тοֆудовоσ у пεኯ ղጮслեмαзիጪ ዎ оμоба у μаሢ քиኀաгыሜо քፂктад. Օዙэጁωթω ոнևтуλ ገ βислеξու ρեпе ըመ цθщиτοвиձ уφиቼи - уξ զ р эчակуφи еб աфሊдиջиско щ յя ሥኻгθхθб. Иմоյиξуրፒф щօфዛդаռፒсա з γисвያх աዴеብяглεքፁ ωժибጆςуնаቺ. GoHmqTG. Fot. Ivan Shilov / UnsplashJednym z istotnych wątków przesłania fatimskiego jest prośba Matki Bożej o poświęcenie Rosji swemu Niepokalanemu Sercu. Maryja podkreśliła, że jeśli Ojciec Święty dokona tego, to walcząca z religią Rosja (wówczas sowiecka) nawróci się, a świat zazna trwałego maja do października 1917 roku – gdy toczyła się pierwsza wojna światowa, podczas której armia portugalska ponosiła bardzo bolesne straty, a w Rosji zaczynała szaleć rewolucja – na obrzeżach miasteczka Fatima, w miejscu zwanym Cova da Iria, Matka Boża ukazywała się trojgu wiejskim dzieciom nie umiejącym jeszcze czytać. Byli to Łucja dos Santos (10 lat), Hiacynta Marto (7 lat) i Franciszek Marto (9 lat). Łucja była cioteczną siostrą rodzeństwa Marto. Pochodzili z podfatimskiej, bardzo tradycyjnej wioski Aljustrel, której mieszkańcy trudnili się hodowlą owiec i uprawą odbywały się w pobliżu starego gospodarstwa Cova da Iria, dokąd dzieci były posyłane przez swoich rodziców, do pilnowania pasącego się tam stadka owiec. Matka Boża ukazywała się im jako Pani stojąca na krzewie karłowatego dębu. Na jego miejscu, zgodnie z jej życzeniem, w dwa lata później wybudowano Kaplicę Objawień o architekturze, która do dziś zaskakuje swoją spotkania z Maryją przygotowywał dzieci Anioł Pokoju przedstawiający się im również jako Anioł Stróż Portugalii ukazujący się im wcześniej (od wiosny 1916 roku), na tym samym miejscu. Maryja objawiała się im trzynastego dnia każdego miesiąca, polecając dzieciom codzienne odmawianie różańca w intencji pokoju i nawrócenia grzeszników; a także – co zaskakuje z powodu ich wieku – przyjmować cierpienia w charakterze zadośćuczynienia za grzechy. Ukazała im również na dłoni swe Niepokalane Serce, mówiąc, że Pan Jezus pragnie, by Jego kult szerzył się w się w lipcu Matka Boża zleciła dzieciom przekazanie ludzkości swego głębokiego zatroskania spowodowanego bezbożnością i demoralizacją ludzi, dodając, że jeśli się oni nie nawrócą – nastąpi straszliwa kara. Świat się bowiem pogubił odchodząc od Boga i zasad moralnych. W ten sposób prosiła ludzkość o nawrócenie i pokutę, pragnąc zapobiec karom, jakie Bóg przygotował dla grzesznego świata. Nie zawahała się przed pokazaniem piekła tym trojgu dzieciom, aby jeszcze dobitniej ostrzec ludzi przed jego realnym istnieniem. Dała do zrozumienia, że jeśli ludzie odpowiedzą pozytywnie na jej wezwanie, wiele dusz zostanie uratowanych, a tragiczna dla wielu rodzin portugalskich (maleńka Portugalia, ogromnym wysiłkiem, wystawiła 55 tysięczny korpus ekspedycyjny, który walczył u boku Ententy we Francji, tracąc ok. 9 tys. poległych) wojna światowa wkrótce się skończy. Ten aspekt orędzia fatimskiego stanowi „pierwszą tajemnicę” lub dokładniej pierwszą część część orędzia – lub „druga tajemnica”, przekazana w trakcie kolejnych objawień – wzmacnia dotychczasowe warunki postawione ludzkości przez Matkę Bożą. Stawia ona ludzkość wobec wielkiej alternatywy: jeśli ludzie „nie przestaną obrażać Boga”, to On „ukarze świat za jego zbrodnie, przez wojny, głód i prześladowania Kościoła oraz Ojca Świętego”. Wtedy za następnego pontyfikatu (papieża o imieniu Pius XI) rozpocznie się druga wojna światowa, jeszcze straszniejsza od obecnie toczonej. Przekazała dzieciom, że dla ratowania grzeszników przed piekłem należy wprowadzić nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca, a także ustanowić w Kościele nabożeństwo Pięciu kolejnych Pierwszych Sobót Miesiąca wraz z Komunią św. każdym swoim objawieniu Matka Boża ponawiała prośbę o modlitwę i pokutę poprzez ofiarowanie cierpień, które wynagrodziłyby Najświętszym Sercom Jezusa i Maryi ludzkie grzechy i zniewagi. Objawienia fatimskie zakończyły się 13 października. Towarzyszył im do dziś nie wyjaśniony, „cud słońca” obserwowany przez 70-tysięczny tłum, który zebrał się, aby towarzyszyć wizjonerom. O tym, że cud był realny, a nie wywołany zbiorową psychozą, świadczy fakt, że widzieli go wszyscy, ktokolwiek znajdował się w promieniu 40 km od Fatimy, nawet ludzie całkiem losy wizjonerów z Fatimy i uznanie objawień przez KościółDwoje z dzieci – rodzeństwo Hiacynta i Franciszek Marto, wkrótce zmarli wskutek epidemii grypy, zwanej „hiszpanką”. Szalała ona po zakończeniu pierwszej wojny światowej nie tylko wycieńczonej przez nią gospodarczo Portugalii, ale też objęła swym zasięgiem całą zdewastowaną i wygłodzoną Europę, będąc ostatnią w dotychczasowych dziejach wielką epidemią, wyludniającą nasz i Franciszek Marto zostali beatyfikowani przez Jana Pawła II 13 maja 2000 r., a ich kuzynka i najstarsza z całej trójki – Łucja dos Santos dożyła 98 lat, umierając 13 lutego 2005 r., jako karmelitanka. Doznała ona kolejnych objawień w latach 1925 i 1929. Papież Benedykt XVI w 2008 r. rozpoczął jej proces beatyfikacyjny, który miał się zakończyć się podczas obchodów 100. rocznicy objawień fatimskich planowanych na 13 maja ogrom materiału w postaci szerokiej korespondencji prowadzonej przez nią przez 70 lat, spowodował, że na razie zdołano zakończyć jej proces beatyfikacyjny dopiero na szczeblu diecezjalnym. Przez pozostałe 88 lat swojego życia, siostra Łucja świadczyła o objawieniach Matki Bożej. Według Antonia Augusta Borellego, autora najbardziej wyczerpującej książki o objawieniach fatimskich, „Fatima. Orędzie tragedii, czy nadziei” – orędzie Matki Bożej przekazane stanowi klucz pozwalający zrozumieć nie tylko wiek XX, lecz również dni, w których żyjemy i te, które pontyfikat od 1922 r., Pius XI (którego imię przepowiedziała Matka Boża w Fatimie) zdawał sobie sprawę, że w Fatimie dokonuje się coś niezwykłego. W czerwcu 1929 r., został poinformowany przez Jose da Silva, biskupa diecezji Leiria w której znajdowała się Fatima, o kolejnym objawieniu Matki Bożej, w którym Łucja otrzymała od Maryi prośbę, by papież dokonał konsekracji Rosji. Choć nie zdecydował się na taki krok, ale w październiku 1930 r. uznał objawienia fatimskie za autentyczne, co znalazło symboliczne potwierdzenie w zmianie nazwy diecezji Leiria na RosjiDrugą tajemnicę, Matka Boża znacznie rozszerzyła w kolejnym z jej prywatnych objawień, jakiego s. Łucja doznała w czerwcu 1929 r. Zbiegły się one ze zbudowaniem przez Stalina najkrwawszej dyktatury w historii najnowszej. Maryja stwierdziła wówczas, że „nadszedł moment, w którym Bóg prosi Ojca Świętego, aby wspólnie ze wszystkimi biskupami świata poświęcił Rosję memu Niepokalanemu Sercu, obiecując ją w ten sposób ocalić”.Z orędzia wynika, że „jeżeli Rosja nawróci się, to nastanie pokój. Jeżeli nie, rozpowszechni ona swe błędy po świecie, wywołując wojny i prześladowania Kościoła Świętego. Ojciec Święty będzie cierpiał, wiele narodów zostanie zniszczonych”.Za pośrednictwem swych spowiedników i biskupa Leirii s. Łucja uzyskała to, że prośba Najświętszej Panny została w tym samym roku podana do wiadomości papieżowi Piusowi XI, który przyrzekł wziąć ją pod kwietniu 1939 r. nowym papieżem został Pius XII. 2 grudnia 1940 r. s. Łucja napisała do niego list, upominając się o konieczność konsekracji Rosji. Prośbę tę papież spełnił, ale tylko częściowo w 1942 r., poświęcając narody świata Niepokalanemu Sercu Maryi. Określając wojnę toczoną między hitlerowskimi Niemcami i stalinowskim ZSRR jako „wojnę dwóch szatanów” nie odważył się jednak oddzielnie wspomnieć o poniósł w tym roku swe największe klęski. Niemcy oblegli Stalingrad i zajmując Kraj Stawropolski doszli do Kaukazu. Poświęcenie Narodów Maryi miało natomiast niewątpliwy wpływ na podtrzymanie ducha w okupowanej Europie. Wielu widziało w nich przyczynę przechylenia się szali wojny na niekorzyść Niemców. W roku 1944 papież ustanowił święto Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, a dwa lata później przez swojego legata koronował figurę Matki Bożej Fatimskiej na Królową Świata. W 1949 r. wydał zgodę na rozpoczęcie prac koniecznych do otwarcia procesu beatyfikacyjnego fatimskich dzieci, Franciszka i lat po Poświęceniu Narodów Niepokalanemu Sercu Maryi, w roku 1952 Pius XII powtórzył akt, tym razem wymieniając „wszystkie narody w Rosji” — ale Łucja pozostała nieprzekonana co do wypełnienia w pełni woli Matki Bożej, bowiem nie dokonał tego w łączności ze wszystkimi biskupami Kościoła ukrywaną na życzenie samej Matki Bożej część tajemnicy, siostra Łucja spisała po latach, na żądanie swojego ordynariusza, biskupa Jose da Silva 3 stycznia 1944 r. powiadomiła biskupa, że tekst został zredagowany i jest do jego dyspozycji w zalakowanej kopercie, z adnotacją, że może ona zostać otwarta dopiero w 1960 r. Od 1957 r. koperta znajdowała się w Tajnym Archiwum Świętego zalakowanej koperty dokonał Jan XXIII w sierpniu 1959 r., dziesięć miesięcy po wyborze na papieża. Otworzył ją w obecności kard. Alfredo Ottavianiego, prefekta Kongregacji Świętego Oficjum. Nie będąc pewny, czy obaj rozumieją dokładnie wszystkie niuanse portugalskiego tekstu, zażądał sporządzenia jego profesjonalnego tłumaczenia. Po zapoznaniu się z nim zadecydował, że treść tajemnicy nie powinna być jeszcze ujawniona. Jednak 13 grudnia 1962 r., ustanowił święto Fatimskiej Matki Bożej Różańcowej. O fatimskim orędziu wyrażał się, że jest ono „największą nadzieją świata na pokój”.W 1963 r. rozpoczął się pontyfikat Pawła VI, który – po przeczytaniu pełnej treści objawień fatimskich – postanowił ich nie ujawniać, ale udać się do Fatimy osobiście. Jako pierwszy papież przybył tam z jednodniową, prywatną pielgrzymką, podczas przypadającej wówczas 50. rocznicy objawień. Spotkał się z siostrą Łucją i państwem Marto, rodzicami Hiacynty i Franciszka, ale nie zdecydował się na przeprowadzenie z nimi rozmowy. Celem pielgrzymki była przede wszystkim modlitwa o VI ogłosił Maryję Matką Kościoła i odnowił akt poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi. W adhortacji „Signum Magnum” wezwał wszystkich wiernych do osobistego poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Matki Paweł II początkowo nie interesował się specjalnie Fatimą. Zaczęła ona nurtować go po zamachu z 13 maja 1981 r. Poprosił o tekst objawień, które dostarczył mu osobiście słowacki, emigracyjny biskup Paweł Hnilica SJ, który wcześniej został wyświęcony jako tajny biskup na Słowacji. Był on gorącym propagatorem poświęcenia Rosji Sercu Paweł II w rozmowach z nim doszedł do wniosku, że zbieżność dat zamachu z pierwszymi objawieniami fatimskimi nie może być przypadkowa, a jego życie zostało w cudowny sposób uratowane przez Matkę Bożą. Bowiem w żaden inny sposób nie dało się wytłumaczyć toru kuli wystrzelonej przez Alego Agcę, która przeszła przez całe jego ciało, nie uszkadzając przy tym poważnie najważniejszych narządów opuszczeniu Polikliniki Gemelli, Jan Paweł II oświadczył: „Zrozumiałem, że jedyną drogą uniknięcia wojny, uratowania świata przed ateizmem, jest nawrócenie Rosji zgodnie z fatimskim orędziem”. To jego przekonanie potwierdziła s. Łucja w liście adresowanym doń z 12 maja 1982 r. Pisze w nim, że trzecia część tajemnicy odnosi się do słów Matki Bożej: „Jeżeli przyjmą moje żądania, Rosja nawróci się i zaznają pokoju; jeżeli nie, rozszerzy swoje błędne nauki po świecie, itd.”W rok po zamachu Jan Paweł II odbył pielgrzymkę do Fatimy, traktując ją jako wotum wdzięczności Matce Bożej za ocalenie marca 1984 r. Jan Paweł II w duchowej jedności ze wszystkimi biskupami świata (uprzednio do tego wezwanymi) zawierzył świat i Rosję Maryi. Siostra Łucja osobiście potwierdziła, że taki uroczysty i powszechny akt odpowiadał temu, czego żądała Matka Boża. Jednocześnie dodała, że być może akt ten ustrzegł świat od wojny podkreślić, że na olbrzymich terenach ZSRR przekazywanie orędzia fatimskiego było wtedy jak i w całym okresie komunistycznym zakazane. Znany duszpasterz na Ukrainie i w Kazachstanie ks. Józef Świdnicki w 1984 r. został aresztowany i spędził 2,5 roku w łagrze właśnie za rozpowszechnianie orędzia zmiana nastąpiła szybko. 11 marca 1985, w niespełna rok po konsekracji Rosji Matce Bożej, władzę w niej rozpoczął Michaił Gorbaczow, który pragnąc modernizować ZSRR, doprowadził ostatecznie do upadku złowrogiego imperium, a ogłaszając przy tym „głasnost`” świadomie zanegował jego ateistyczne tego czasu można mówić o stopniowym odradzaniu się chrześcijaństwa w ZSRR. Przełomowy był rok 1987/88, zakończony obchodami Millennium Chrztu Rusi. Jeśli chodzi o Kościół katolicki, to ustanowiono w tym czasie hierarchię kościelną na Litwie, a 2 lata potem został mianowany pierwszy biskup na Białorusi, Tadeusz Kondrusiewicz (25 lipca 1989). 16 stycznia 1991 r. Stolica Apostolska reaktywowała struktury Kościoła rzymskokatolickiego na Ukrainie. Niemal równocześnie Jan Paweł II utworzył (13 kwietnia 1991 r.) dwie administratury apostolskie: europejskiej części Rosji z siedzibą w Moskwie, oraz Syberii, ze stolicą w Nowosybirsku. Stopniowo odradzał się także Kościół greckokatolicki, skazany przez sowietów na kolejny raz w Fatimie w 1991 r., Jan Paweł II wyraził przekonanie, że wyzwolenie krajów Wschodu jest dziełem Niepokalanej. Ostrzegł przy tym, że choć marksizm został pokonany, to „może on zostać zastąpiony nową formą ateizmu, która głosząc wolność, dąży do zniszczenia korzeni moralności chrześcijańskiej”.W 1996 r. figura Matki Boże Fatimskiej uroczyście dotarła do Rosji, wizytując poszczególne diecezje i parafie, poczynając od Obwodu Kaliningradzkiego aż po Perm za Uralem. „W ostatnich latach jesteśmy świadkami spełniającego się stopniowo proroctwa fatimskiego o nawróceniu Rosji” – powiedział abp Tadeusz Kondrusiewicz, witając figurę w Sankt-Petersburgu. Dodał, iż „jest to proces długotrwały, daleko trudniejszy niż zmiany nazw ulic czy zwalenie pomników przywódców rewolucji”.Bezpośredniej transmisji z tej uroczystości słuchał w Rzymie z wielkim wzruszeniem Jan Paweł II, udzielając peregrynacji figury w Rosji swego apostolskiego TajemnicaW czerwcu 2000 r. w ramach Wielkiego Jubileuszu chrześcijaństwa, Jan Paweł II, po 56 latach od spisania przez siostrę Łucję, ujawnił trzecią tajemnicę fatimską. Kard. Joseph Ratzinger, sprawujący wówczas urząd prefekta Kongregacji Nauki Wiary wyjaśniał, że opublikowany jej tekst ma charakter proroczej wizji. „Anioł z ognistym mieczem stojący po lewej stronie Matki Bożej przypomina podobne obrazy z Apokalipsy. Przedstawia groźbę sądu, wiszącą nad światem. Myśl, że świat może spłonąć w morzu ognia, nie jawi się już bynajmniej jako wytwór fantazji: człowiek sam przez swe wynalazki zgotował na siebie ognisty miecz”.Kard. Ratzinger zaznaczał, że tej niszczącej sile zła może się przeciwstawić tylko Matka Boża z ludźmi, którzy przyjmują jej wezwanie do pokuty i nawrócenia. Dodał, że w ten sposób „zostaje podkreślone znaczenie wolności człowieka, gdyż przyszłość nie jest bynajmniej nieodwołalnie przesądzona”.Prorocza wizja trzeciej tajemnicy fatimskiej – jego zdaniem – w symboliczny sposób mówi o wielkich prześladowaniach, cierpieniach i męczeństwie wielu wyznawców Chrystusa, wśród których są również kapłani, biskupi oraz papieże dwudziestego wieku. Wielkie zniszczenia i prześladowania są spowodowane przez ludzi zniewolonych przez ateistyczne ideologie walczące z Bogiem, a w sposób szczególny przez komunizm. Te dramatyczne wydarzenia przedstawione są w symbolicznym obrazie: Papież, biskupi, kapłani, zakonnicy, zakonnice wchodzą na stromą górę, na której szczycie jest wielki krzyż. „Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane i na poły drżący, chwiejnym krokiem, udręczony bólem i cierpieniem, szedł, modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał na swojej drodze; doszedłszy do szczytu góry, klęcząc u stóp wielkiego Krzyża, został zabity przez grupę żołnierzy, którzy kilka razy ugodzili go pociskami z broni palnej i strzałami z łuku i w ten sam sposób zginęli jeden po drugim inni biskupi, kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz wiele osób świeckich, mężczyzn i kobiet różnych klas i pozycji”.Trzecia tajemnica fatimska – zdaniem prefekta Kongregacji – jest dramatycznym ostrzeżeniem przed ateizmem, ponieważ największym zagrożeniem dla ludzkości jest odrzucenie Boga i Jego praw, zarówno przez ateizm w wydaniu komunistycznym jak i przez ateizm ukryty w tej najbardziej rozpowszechnionej mentalności życia takiego, jakby Bóg nie kard. Ratzigner odnosi pośrednio tę wizję do zamachu na Jana Pawła II z 1981 r. Wyjaśnia, że papież „tamtego dnia znalazł się bardzo blisko granicy śmierci”, a jego ocalenie „jest jeszcze jednym dowodem na to, że nie istnieje nieodwołalne przeznaczenie, że wiara i modlitwa to potężne siły, które mogą oddziaływać na historię”.A jako Benedykt XVI, po pięciu latach swojego pontyfikatu, przybył do Fatimy 13 maja 2010 r. „Łudziłby się ten, kto sądziłby, że prorocka misja Fatimy została zakończona” – mówił. Wyjaśniał, że „tutaj odżywa ów zamysł Boga, który stawia ludzkości od samych jej początków pytanie: „Gdzie jest brat twój, Abel? […] Krew brata twego głośno woła ku Mnie z ziemi!” (Rdz 4, 9)”.Dodawał, że „człowiek może rozplątać cykl śmierci i terroru, ale nie może go zatrzymać… W Piśmie Świętym często widać, że Bóg poszukuje sprawiedliwych, aby ocalić miasto ludzkie”. A nawiązując do słów Matki Bożej przekazanych s. Łucji, pytał: „Czy chcecie ofiarować się Bogu, by znosić wszelkie cierpienia, które On zechce na was zesłać w akcie zadośćuczynienia za grzechy, przez które jest obrażany i jako błaganie o nawrócenie grzeszników?”Papież wyjaśniał, że „wraz z rodziną ludzką, gotową złożyć swoje najświętsze więzi na ołtarzu małostkowych egoizmów narodowych, rasowych, ideologicznych, grupowych czy jednostkowych, przyszła z Nieba nasza błogosławiona Matka, ofiarowując samą siebie, by wszczepić w serca tych, którzy się Jej zawierzają, płonącą w Jej sercu miłość Boga”.A nawiązując do zbliżającego się jubileuszu objawień w 2017 r., prosił: „Oby te siedem lat, które dzielą nas od stulecia Objawień, przyspieszyło zapowiadany triumf Niepokalanego Serca Maryi ku chwale Trójcy Przenajświętszej”.ZakończenieAbp Tadeusz Kondrusiewicz, będąc ordynariuszem diecezji Matki Bożej w Moskwie, po śmierci siostry Łucji 13 lutego 2005 roku wysłał depeszę kondolencyjną do biskupa Serafima de Sousa Ferreira e Silva, ordynariusza diecezji Leiria – Fatima, w której napisał „Objawienia Błogosławionej Dziewicy w Fatimie i obietnice, które przekazała przez Siostrę Łucję, mają szczególne znaczenie w trudnych dziejach Rosji XX wieku. Obietnica przyszłego nawrócenia Rosji podtrzymywała nadzieję i umacniała modlitwę wielu osób z całego świata w czasie prześladowań religijnych. Miałem okazję spotkać się osobiście z Siostrą Łucją trzykrotnie podczas moich pielgrzymek do Fatimy. Nie mogę zapomnieć szczególnie mojego pierwszego spotkania w październiku 1991 roku. W Rosji dokonywały się wówczas ważne przemiany, które zaowocowały odzyskaniem wolności religijnej. Siostra Łucja nie mogła uwierzyć, że widzi na własne oczy biskupa, który przybył z Moskwy. Zawołała wówczas: „Orędzie Madonny ostatecznie wypełnia się”. Otrzymałem również drogocenny dar od siostry Łucji – własnoręcznie wykonaną (przez nią) koronkę różańcową oraz figurę Matki Bożej Fatimskiej, przeznaczoną do przekazania Jego Świątobliwości Aleksemu II Patriarsze Moskwy i całej Rusi, który przyjął ją z wielką czcią”.Z kolei, w wywiadzie udzielonym z okazji dziesięciolecia śmierci siostry Łucji, 13 lutego 2015 r. abp Kondrusiewicz powiedział, że kiedy złożył u siostry Łucji wizytę w towarzystwie kard. Josepha Ratzingera, siostra Łucja powiedziała, że nawrócenie jest długim procesem i dotyczy nie tylko Rosji, „bo grzech nie ma narodowości”. A zatem przepowiednia fatimska – jak podkreślił – jest i będzie zawsze Czytelniku,cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie! Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz prosimy Cię o wsparcie portalu za pośrednictwem serwisu Patronite. Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj. 13 maja 1981 r. o godz. na placu Św. Piotra w Rzymie postrzelony został Papież Jan Paweł II. O tej samej porze przed 64 laty Matka Boska po raz pierwszy pokazała się dzieciom w Fatimie. W czasie objawienia przekazała pastuszkom trzy tajemnice. Interpretacja ostatniej z nich do dziś rodzi wątpliwości. Wielu uważa, że Matka Boska zapowiedziała w niej zamach na życie Ojca Świętego. Źródło: AFP13 maja 1917 r. troje kuzynów, 10-letnia Łucja, 7-letnia Hiacynta i 9-letni Franciszek, wybrało się na przechadzkę do doliny Cova. Gdy dzieci bawiły się pod wielkim drzewem, ich oczom ukazała się Matka Boska. Mali pastuszkowie opowiadali później, że Pani miała na sobie płaszcz wyszywany złotem, a w ręku różaniec z pereł ze złotym krzyżem. Wyglądała na 18 lat. Od tej pory dzieci widywały ją 13. dnia każdego miesiąca, przez pół październiku na miejsce objawień przybyło za nimi 70 tys. ludzi, zwabionych ciekawością i obietnicą „cudu”. Źródła podają, że był to pochmurny, deszczowy dzień. W pewnym momencie wyjrzało słońce. Było blade i nie raziło w oczy. Wirowało wokół własnej osi. Jego promienie, mieniące się kolorami tęczy, padały na całą okolicę. Nagle słońce zanurkowało w tłum, po czym wróciło na swoje miejsce. Jedna chwila wystarczyła, aby osuszyć błoto i przemoczone ubrania zebranych. Kilka lat później dwoje z trojga dzieci zachorowało i zmarło, a najstarsza Łucja wstąpiła do zakonu karmelitek. W czasie jej życia Matka Boska ukazywała się jej jeszcze kilkukrotnie. Siostra Łucja zmarła 13 lutego 2005 r. w wieku 97 dusze i demonyW 1917 r. w czasie swoich objawień w pobliżu Fatimy Matka Boska przekazała dzieciom trzy tajemnice. Pierwsze dwie, które siostra Łucja spisała 31 sierpnia 1941 r., zawierają wezwanie do nawrócenia i do nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi, potępiają ateizm i zapowiadają nawrócenie tajemnica była wizją piekła. Oczom dzieci ukazało się morze ognia. W pożarze zanurzone były demony i dusze, które wyglądały jak przezroczyste, płonące, czarne lub brunatne węgle. Dusze miały ludzką postać. ”Demony miały straszne i obrzydliwe kształty wstrętnych, nieznanych zwierząt, lecz i one były przejrzyste i czarne” – pisała siostra Łucja. Towarzyszyło im bolesne wycie i jęki rozpaczy. Dzieci były przerażone.„Widzieliście piekło, dokąd idą dusze biednych grzeszników” – oznajmiła dzieciom Matka Boska. Powiedziała, że jeśli ludzie nie przestaną obrażać Boga, on ukaże ich wojną, głodem, prześladowaniami Kościoła i Ojca Świętego. Wtedy przybędzie ona, żeby temu zapobiec. Zażąda poświęcenia Rosji jej Niepokalanemu Sercu i ofiarowania Komunii św. w pierwsze soboty na zadośćuczynienie. „Jeżeli ludzie me życzenia spełnią, Rosja nawróci się i zapanuje pokój, jeżeli nie, Rosja rozszerzy swoje błędne nauki po świecie, wywołując wojny i prześladowania Kościoła” – relacjonowała wizję siostra Łucja. „Dobrzy będą męczeni, Ojciec Święty będzie bardzo cierpieć, wiele narodów zostanie zniszczonych, na koniec zatriumfuje moje Niepokalane Serce. Ojciec Święty poświęci mi Rosję, która się nawróci, a dla świata nastanie okres pokoju.”Strzały atakiem na wiarę?Trzecią tajemnicę, na polecenie biskupa Leirii, Łucja spisała 3 stycznia 1944 roku. Według wielu znalazła się w niej zapowiedź zamachu na życie Papieża. Kościół postanowił ujawnić ją wiernym dopiero w 2000 r. W czasie trzeciej wizji dzieci z Fatimy zobaczyły biskupa odzianego w biel oraz wielu innych biskupów, kapłanów, zakonników i zakonnic, którzy wchodzili na stromą górę, na której szczycie znajdował się wielki krzyż. ”Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane i na poły drżący, chwiejnym krokiem, udręczony bólem i cierpieniem, szedł modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał na swojej drodze” – opisywała wizję siostra Łucja.„Doszedłszy do szczytu góry, klęcząc u stóp wielkiego krzyża, został zabity przez grupę żołnierzy, którzy kilka razy ugodzili go pociskami z broni palnej i strzałami z łuku i w ten sam sposób zginęli jeden po drugim inni biskupi, kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz wiele osób świeckich, mężczyzn i kobiet różnych klas i pozycji.”Zanim tajemnica została ujawniona, znające ją osoby zapewniały, że dotyczy tylko wiary oraz niebezpieczeństw, które zagrażają wierze i życiu chrześcijanina. Sama siostra Łucja pisała w liście do Jana Pawła II, już po zamachu na jego życie, że jeśli nie widzieliśmy całkowitego wypełnienia ostatniej części proroctwa, to widzimy, że wielkimi krokami powoli zbliżamy się do niego. Osoby, które miały kontakt z ostatnią tajemnicą fatimską przed jej upublicznieniem, rozumiały ją w sposób symboliczny, jako wizję upadku wiary w ta zakłada, że pierwszy fragment wizji – zrujnowane miasto i martwi ludzie, których w swojej wędrówce mija Ojciec Święty – odnosi się do świata świeckiego, który zostaje kompletnie unicestwiony, zanim dojdzie do ataku na Kościół. Fragment ten odpowiada sytuacji w chrześcijańskim świecie w XX wieku, kiedy to proces rewolucji zniszczył prawie wszystkie państwa katolickie. Potem jednak ten sam kryzys ogrania także Kościół. Jeśli kule i strzały interpretować jako atak na wiarę, to z wizji wynika, że wiara samego nawet Papieża zostanie nie tylko zaatakowana, ale i przepowiedniaNowa interpretacja pojawiła się już po ujawnieniu tajemnicy wiernym. Uwzględniła próbę zastrzelenia Ojca Świętego 13 maja 1981 r. przez zamachowca Turka Mehmeta Alego Agcę. Wielu wiernych zaczęło postrzegać wizję dzieci z Fatimy jako reportaż, którego elementy nie mają charakteru symbolicznego, ale są dosłownym opisem zdarzeń. Centralny moment wizji odnieśli do zamachu na Jana Pawła II - tam ktoś strzela, tu ktoś strzela, tam kula leci, tu kula leci. Jednak sam trzon wywodu nie do końca się zgadza, bo Jan Paweł II nie został zabity, a postrzelony, i nie przez grupę żołnierzy, ale przez jednego zamachowca.”Doznałem wówczas śmiertelnego zagrożenia życia i cierpienia, a równocześnie wielkiego miłosierdzia Bożego. Za przyczyną Matki Bożej Fatimskiej życie zostało mi na nowo darowane”- wspominał dzień zamachu Jan Paweł II. „Fakt, iż "macierzyńska dłoń" zmieniła bieg śmiertelnego pocisku, jest tylko jeszcze jednym dowodem na to, że nie istnieje nieodwołalne przeznaczenie, że wiara i modlitwa to potężne siły, które mogą oddziaływać na historię, i że ostatecznie modlitwa okazuje się potężniejsza od pocisków, a wiara od dywizji". Do zamachu wrócił Papież także w swoim testamencie. Napisał, że po nim jeszcze głębiej poczuł, iż całkowicie znajduje się w bożych jakość naszego artykułu:Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści. Czwartek, 24 kwietnia 2014 (08:00) 18 maja 1920 roku - tego dnia przychodzi na świat przyszły papież. Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach i tam spędził swoje dzieciństwo oraz wczesną młodość. Gdy mały Lolek ma 9 lat, umiera jego matka, 3 lata później - jego brat. Od tej pory zostaje sam z ojcem. Wadowice, ulica Kościelna 7 (dawniej Rynek 2, m. 4), niepozorna kamienica, należąca niegdyś do Żyda - Chaima Bałamutha, stojąca między dwiema innymi. To właśnie tu 18 maja 1920 roku urodził się Karol Wojtyła - przyszły papież Jan Paweł też spędził lata swojego dzieciństwa i wczesnej młodości. Gdy Karola Wojtyła miał dziewięć lat, umarła jego matka - Emilia z Kaczorowskich. Trzy lata później - w 1932 roku, zmarł brat Karola - Edmund, który był lekarzem i zaraził się od pacjentki chorej na szkarlatynę podczas epidemii tej choroby. Od tej pory Karol Wojtyła został sam z ojcem. Na jego przyszłe życie będą jednak miały wpływ pragnienia zmarłej matki. Emilia Wojtyłowa chciała bowiem, by jeden z jej synów został lekarzem, a drugi księdzem. W obu przypadkach jej pragnienie się ziściło. Nie doczekała jedynie wyświęcenia drugiego z nich na sierpniu 1938 roku, już po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w wadowickim gimnazjum im. Marcina Wadowity, Karol Wojtyła przeniósł się wraz z ojcem do Krakowa. Tam w październiku rozpoczął studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wybuch II wojny światowej i zamknięcie Uniwersytetu Jagiellońskiego przez hitlerowskiego okupanta powoduje, że Karol Wojtyła przerywa naukę i w 1940 roku rozpoczyna pracę jako robotnik w krakowskich kamieniołomach należących do Zakładów Chemicznych "Solvay" w Borku Fałęckim pod tego okresu jest jeden z jego pierwszych utworów literackich, poemat "Kamień i bezmiar", podpisany pseudonimem Andrzej Jawień. 18 lutego 1941 roku umiera jego ojciec, Karol Wojtyła senior. Zahartowany przez doświadczenia wczesnej młodości, młody Karol mężnie znosi ten ciężar. Być może jednak w przyzwyczajeniu się do nowej rzeczywistości - samodzielnego życia bez obojga rodziców, pomógł Wojtyle szereg zajęć, których się okupacji wraz z innymi mieszkańcem Wadowic, Mieczysławem Kotlarczykiem, organizuje w Krakowie konspiracyjny Teatr Rapsodyczny. Jest jednym z pierwszych jego aktorów i reżyserów. W repertuarze znajdują się adaptacje dzieł wybitnych polskich klasyków. W 1942 roku wstępuje do konspiracyjnego Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Krakowie, studiując równocześnie filozofię na tajnym Wydziale Teologicznym Uniwersytetu 1 sierpnia 1944 roku do 18 stycznia 1945, tj. do dnia wyzwolenia Krakowa przez Armię Radziecką, ukrywa się wraz z kolegami w pałacu metropolity krakowskiego księcia kardynała Stefana Sapiehy. Rok później 1 listopada 1946 roku, po ukończeniu studiów teologicznych, Karol Wojtyła otrzymuje święcenia kapłańskie. Już następnego dnia celebruje swą mszę prymicyjną w Krypcie św. Leonarda w Katedrze na Wawelu. Kilkanaście dni później Karol Wojtyła opuszcza Polskę. Od tego momentu przez dwa lata kontynuuje studia filozoficzne w czerwca 1948 broni pracy doktorskiej: "Pojęcie wiary u św. Jana od Krzyża" w Rzymskim Uniwersytecie Dominikańskim "Angelicum". Ale aby doktorat został formalnie uznany, należało ogłosić pracę drukiem. Wojtyły nie było jednak na to stać (polskie tłumaczenie pracy doktorskiej ukazało się w 1990 r.). Przebywa również we Francji, Belgii i Holandii, prowadząc pracę duszpasterską wśród Polonii. Po powrocie do kraju w 1948 roku zostaje wikariuszem w parafii Niegowić w powiecie bocheńskim, a rok później - w parafii św. Floriana w Krakowie. 16 grudnia 1948 - promocja doktorska na podstawie pracy przedstawionej w Rzymie. W marcu 1949 Wojtyła debiutuje w "Tygodniku Powszechnym" artykułem "Mission de France" - o początkach działalności księży-robotników, inicjatywie później bardzo kontrowersyjnej. Pięć lat później habilituje się na Wydziale Teologicznym UJ na podstawie rozprawy "O możliwości zbudowania etyki katolickiej w oparciu o system Maxa Schelera", która ukazała się drukiem w 1959 roku. W 1953 roku Karol Wojtyła zostaje wykładowcą teologii moralnej i etyki społecznej w krakowskim Seminarium Duchownym, a w następnym roku rozpoczyna pracę na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego jako kierownik Katedry i Zakładu Etyki. Trzy lata potem zostaje zastępcą profesora tej uczelni, a po roku otrzymuje docenturę. W latach 1958-1978 jest wykładowcą na KUL. 8 lipca 1958 Karol Wojtyła zostaje mianowany przez ówczesnego papieża Piusa XII krakowskim biskupem pomocniczym i - w wieku 38 lat - staje się najmłodszym członkiem Episkopatu Polski. Po śmierci abpa Eugeniusza Baziaka, 16 lipca 1962 - bp Wojtyła zostaje wikariuszem kapitulnym, czyli tymczasowym rządcą archidiecezji krakowskiej. Rok później Wojtyła zostaje arcybiskupem metropolitą krakowskim, a w czerwcu 1967 otrzymuje kapelusz kardynalski. Od października 1962 Karol Wojtyła bierze aktywny udział w pracach II Soboru Watykańskiego. Uczestniczy we wszystkich czterech sesjach, jako członek bardzo ważnej komisji soborowej opracowującej i ostatecznie redagującej tzw. "schemat XIII", czyli podstawy przyszłej konstytucji o Kościele w świecie swoich przemówieniach porusza sprawy apostolstwa świeckich, godności osoby ludzkiej, aktywności ludzkiej w świecie, wolności religijnej i ekumenizmu. Swoją aktywnością wzbudza uznanie reformatorsko nastawionych teologów zachodnich oraz papieża Pawła VI. W grudniu 1963 pielgrzymuje do Ziemi Świętej wraz z kilkudziesięcioma innymi uczestnikami Soboru. W liście do księży archidiecezji krakowskiej, opisując tę podróż, Wojtyła nazywa prawosławnych schizmatykami. Ale widać w jego słowach sympatię do nominacji papieża Pawła VI zostaje członkiem Komisji Soborowej dla Apostolstwa Świeckiego. Na nadzwyczajnym zgromadzeniu Synodu Biskupów w październiku 1969 roku przedstawia projekt dokumentu "II Nadzwyczajny Synod Biskupów o sobie", określanego powszechnie jako "dokument Wojtyły". W marcu 1976 roku, zaproszony specjalnie przez papieża, prowadzi w Watykanie doroczne rekolekcje. Był jednym z redaktorów - być może najodważniejszego w powojennej historii Episkopatu Polski - dokumentu "Orędzia biskupów polskich do ich niemieckich braci w Chrystusowym urzędzie pasterskim" w 1965 roku. Historyczne słowa: "Przebaczamy i prosimy o przebaczenie" wywołały burzę polityczną i zamęt w głowach wiernych. W lutym 1969 odwiedza obie czynne synagogi krakowskie. Rok 1978 przeszedł do historii jako rok trzech papieży: Pawła VI, Jana Pawła I i Jana Pawła II. To właśnie w tym roku po ponad 15 latach pontyfikatu zmarł pierwszy z nich. 26 sierpnia, na krótkim konklawe, 111 kardynałów wybrało na jego następcę, patriarchę Wenecji, kardynała Albino papież, który przybrał imię Jan Paweł I, zmarł 33 dni później. Trzeba było znów dokonać wyboru. Tym razem miał się on okazać bardzo ważny dla każdego Polaka. 16 października 1978 roku kolejnym papieżem został bowiem właśnie Polak, metropolita krakowski, kardynał Karol Wojtyła - Jan Paweł II. Wyboru dokonano zgodnie z przepisami wybrano, bo był znany z prac na Soborze Watykańskim II i na synodach, stąd też kardynałowie wybrali go jako najlepiej przygotowanego do zadań pasterza Kościoła powszechnego. Pontyfikat Jana Pawła II charakteryzował się przede wszystkim żelazną wolą przywrócenia osobowości Kościołowi katolickiemu po latach kryzysu, jaki nastąpił po Soborze Watykańskim II. Za jedno z najważniejszych zadań papież uznawał też wysłuchanie głosu biednych i zepchniętych na margines, ochronę praw człowieka wszędzie tam, gdzie są one deptane, a także wspieranie powszechnego systemu wartości etycznych, według tradycyjnej nauki Kościoła. Zdecydowana postawa Jana Pawła II w dziedzinie moralności, zwłaszcza w kwestiach rodziny, obrony życia ludzkiego od chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci i potępienie eksperymentów genetycznych, spotykała się niejednokrotnie z kontestacją, głównie wśród elit politycznych. W krajach, które odwiedzał, papież był natomiast zwykle entuzjastycznie witany przez młodzież. Bardzo często podkreślało się, że wybór Polaka na papieża, a następnie działalność Jana Pawła II, w dużej mierze przyczyniły się do obalenia komunizmu w Europie Środkowej oraz do powrotu wolności i demokracji w tym regionie Jana Pawła II trwał 27 lat, uważa się, że był jednym najważniejszych w historii Kościoła. Zakończył się 2 kwietnia 2005 roku. Chcesz sprawdzić swoją wiedzę o Janie Pawle II? Rozwiąż nasz test ]( i/stare/2/ )W Watykanie na konferencji prasowej ujawniono trzecią tajemnicę fatimską. _ - Kto spodziewał pasjonujących rewelacji na temat końca świata, ten będzie zawiedziony treścią tego dokumentu_ – powiedział prowadzący konferencję i komentujący ją prefekta papieskiej kongregacji wiary, kard. Josepha Ratzinger. Według objawienia trojga dzieci, "biskup w białej szacie" miał zginąć. Zdaniem Ratzingera, bieg wydarzeń i uratowanie od śmierci Jana Pawła II, świadczy o tym, że wiara jest silniejsza niż śmierć i może odwrócić bieg historii. O istnieniu trzeciej tajemnicy świat dowiedział się w 1942 roku, z tzw. wspomnień siostry Łucji - karmelitanki portugalskiej, jedynej, żyjącej do dzisiaj uczestniczki objawień maryjnych w Fatimie w 1917 roku. Dotychczas treść tego dokumentu znali jedynie kolejni papieże, począwszy od Piusa XII i niektórzy ich współpracownicy. Według francuskiego mariologa, księdza René Laurentina, w sumie było to siedem osób. Obecnie papież ujawnił dokument dlatego, że proroctwo dotyczy jego osoby, a także dlatego, że mowa w nim jest już o przeszłości. Sekretarz watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary arcybiskup Tarcisio Bertone ujawnił, że papież Jan Paweł II zapoznał się z treścią trzeciej tajemnicy fatimskiej dopiero po zamachu na jego życie . Z tekstem trzeciej tajemnicy fatimskiej i jej interpretacją można zapoznać się na internetowych stronach Watykanu pod adresem: Watykańskie strony są publikowane w językach: włoskim, angielskim, francuskim, niemieckim, portugalskim i hiszpańskim. (reb,aso)

przepowiednia jana pawła ii ujawniona